Τι είδαμε από τον κύριο Σαμαρά στην ΔΕΘ; Τίποτα το συγκεκριμένο, μόνον αόριστες παροχές που προσπαθούν να μας χρυσώσουν το δηλητήριο της προχειρότητας των μέτρων-φορολογικών και μη-που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση. Αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει δεν είναι οι αόριστες παροχές που έγιναν σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά το ιστορικό άλλοθι που προσπαθεί να εφεύρει ο πρωθυπουργός, που δεν είναι άλλο από την Μακεδονία.
Την Μακεδονία με το όνομα της οποίας τόσο πολύ είχε λαϊκίσει που έριξε μια κυβέρνηση, παρέσυρε όλο τον τότε πολιτικό κόσμο σε δημαγωγικές εθνοκαπηλικές ιαχές και χαρακτήρισε μια εποχή που οδήγησε την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω από κάθε άποψη. Ήταν τότε που ο Νίκος Δήμου έγραφε: «Σπανίως χώρα έχει πληρώσει τόσο ακριβά τις πολιτικές φιλοδοξίες λίγων ανθρώπων. Για να κάνει καριέρα ο Αντώνης Σαμαράς, χάσαμε τη διεθνή μας αξιοπιστία, τη βαλκανική μας πρωτοκαθεδρία, τις οικονομικές μας προοπτικές. Ας αφήσουμε που, αν τον ακλουθούσαμε στον προγραμματισμένο φανατισμό του, θα χάναμε πολύ περισσότερα»
Αυτό το χάσιμο που είχε προφητέψει ο Ν. Δήμου ίσως το βλέπουμε να πραγματοποιείται σήμερα, που με αφορμή τους εκθαμβωτικής ομορφιάς θησαυρούς που βλέπουμε να έρχονται καθημερινά στο φώς στην Αμφίπολη, ο Πρωθυπουργός έβγαλε από την ντουλάπα του την παλιά στολή του μακεδονομάχου από την δεκαετία του 90, ζώστηκε το γιαταγάνι, φόρεσε την περικεφαλαία του Μεγάλου Αλέξανδρου και κίνησε να κερδίσει τις εντυπώσεις την στιγμή που τα φορολογικά λάθη γίνονται ζυγός δυσβάσταχτος για όλους μας και η χώρα παρακολουθεί άβουλη και αμέτοχη δύο μεγάλες διεθνείς κρίσεις στην περιοχή της.
Το θέαμα που παρακολουθήσαμε στην ΔΕΘ το περασμένο Σάββατο ήταν οικτρά απογοητευτικό, δεν μπορείς όταν ακολουθείται μια ανελεύθερη, κρατικίστικη και δυσβάστακτα φορομπηχτική πολιτική εσύ να πιάνεσαι και να επιχειρηματολογείς πάνω σε αποκούμπια του παρελθόντος. Καταλαβαίνω ότι οι παλιοί λαοί πρέπει να έχουν ένα σπουδαίο αποκούμπι. Αλλά τα αποκούμπια αυτά, όσο σπουδαία και ένδοξα κι' αν είναι, εγγυώνται μόνον το παρελθόν, ποτέ όμως το μέλλον και την ανάπτυξη μιας κοινωνίας.
Επίσης και οι χειρισμοί του πρωθυπουργού στο θέμα της Αμφίπολης ήταν χοντροκομμένοι. Όταν το 1977 ο Μ. Ανδρόνικος ανακάλυψε τον τάφο του Φιλίππου στην Βεργίνα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν επισκέφτηκε την ανασκαφή την επόμενη των πρώτων σημαντικών ανακαλύψεων, αλλά αφότου όλες οι ανασκαφικές διαδικασίες είχαν ολοκληρωθεί και αυτό για να μην ταράξει το έργο των αρχαιολόγων, στρέφοντας όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω στην ανασκαφή, πράγμα το οποίο δεν έκανε ο Αντώνης Σαμαράς .
Δυστυχώς χρησιμοποιώντας γραφικούς, δημαγωγικούς και εθνικιστικούς δονκιχωτισμούς ως άλλοθι, το μόνον που καταφέρνεις να κάνεις είναι να γίνεις γελοίος αν όχι και επικίνδυνος.
