Ο κουρνιαχτός από το τραγικό συμβάν της 7ης Ιανουαρίου, στο Παρίσι, έχει κατακαθίσει και η πορεία 2 εκ. ανθρώπων στο Παρίσι έχει περάσει στην ιστορία. Δεν είναι, άλλωστε, συνηθισμένο, τουλάχιστον στην Ευρώπη, να δολοφονούνται δέκα εργαζόμενοι μιας εφημερίδας, που υπηρετούσε πιστά τη βασική αρχή κάθε σατιρικού «ούτε ιερό ούτε όσιο», και δύο αστυνομικοί που έσπευσαν σε βοήθειά τους και όλα αυτά όχι σε κάποια χώρα με προνεοτερικές δομές αλλά στην καρδιά της Ευρώπης.
Αριθμητικά η επίθεση στα γραφεία της "Σαρλί Εμπντό" είχε πολύ λιγότερα θύματα από την 9/11 ή τις βομβιστικές επιθέσεις σε Λονδίνο και Μαδρίτη. Ούτε ήταν η πρώτη φορά, που δολοφονείται από ισλαμιστές κάποιος ενοχλητικός για την άποψή του Δυτικός, αν θυμηθούμε τον Τέο Βαν Γκογκ. Ωστόσο ήταν η πρώτη φορά του σχεδόν ξεκληρίστηκε το προσωπικό ενός σατιρικού εντύπου, της πιο χαρακτηριστικής έκφανσης της ελευθερίας του λόγου, αυτής της σπουδαίας αξίας πάνω στην οποία (και σε πολλές άλλες, βέβαια) οικοδομήθηκε η σύγχρονη Δύση και στην οποία αυτή εξακολουθεί και πατά, παρά την άνοδο της παραδοσιακά αλλεργικής σε αυτή την ελευθερία ακροδεξιάς αλλά και ορισμένες νομοθετικές ακροβασίες, όπως το νόμο-φίμωτρο στην Ισπανία. Θα πρέπει να γυρίσουμε το χρόνο πολύ πίσω, για να δούμε ένα τέτοιο μακελειό, με αφορμή τη δυσαρέσκεια κάποιων για τη σάτιρα, και αυτή η αναδρομή στο μακρυνό παρελθόν καταδεικνύει το μέγεθος και τον αντίκτυπο της τραγωδίας αυτής εν έτει 2015.
Χρονικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη συγκυρία. Φανατικοί μουσουλμάνοι απειλούν τη Δύση ποικιλοτρόπως εδώ και χρόνια. Ωστόσο, η ίδρυση του ISIS και οι εικόνες φρίκης από τις περιοχές, που αυτό έχει καταλάβει, σε συνδυασμό με τη δράση της Αλ-Κάιντα, την ώρα που σημειώνουν άνοδο τα ποσοστά των ακροδεξιών, κατ’ ευφημισμόν ευρωσκεπτικιστικών, κομμάτων στην Ευρώπη, καθιστούν ακόμα πιο φανερό το πρόβλημα και συνθέτουν ένα σκηνικό τρόμου. Μπορεί οι ελευθερίες της Ευρώπης να παραμένουν ακλόνητες αλλά είναι ίσως η πρώτη φορά, μετά τη λήξη του Β’ Π.Π., που ο κίνδυνος γι’ αυτές είναι τόσο ορατός. Η κα. Λεπέν ζητεί την επαναφορά της θανατικής ποινής, ο κ. Φαράζ αμφισβητεί τη δυνατότητα συνύπαρξης λαών με διαφορετική κουλτούρα και ζητεί απαγόρευση της μετανάστευσης στη Μ. Βρεττανία και οι επιθέσεις σε λατρευτικούς χώρους μουσουλμάνων ανά την Ευρώπη γίνονται ολοένα συχνότερες. Την ίδια στιγμή, καίγονται τα γραφεία εφημερίδας στο Αμβούργο, που αναδημοσίευσε σκίτσα της Σαρλί Εμπντό και απόγονοι μουσουλμάνων μεταναστών αλλά και πρώην χριστιανοί που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ έστω και αν και από τις δύο κατηγορίες οι αριθμοί είναι πολύ μικροί σε σχέση με το συνολικό αριθμό των μουσουλμάνων, που ζουν και εργάζονται σε δυτικές χώρες, εγκαταλείπουν ακόμα και μια άνετη ζωή, για να καταταγούν στο στρατό του ISIS.
Με βάση όλα τα παραπάνω, η μεγαλειώδης πορεία στο Παρίσι αλλά και οι πορείες και συγκεντρώσεις σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις ήταν η καλύτερη αντίδραση σε όσους αρνούνται τις αρχές της Δύσης ή θεωρούν, ότι η περιστολή τους αποτελεί αναγκαίο όρο για την αντιμετώπιση του Ισλάμ και των λοιπών προβλημάτων της Ευρώπης. Ξεχάστε τους ηγέτες και εκπροσώπους διαφόρων καθεστώτων με αμφιλεγόμενες σχέσεις με ό,τι συνιστά σύγχρονη δημοκρατία! 2 εκ. πολίτες βροντοφώναξαν, στην Πόλη του Φωτός, “je suis Charlie” και το ίδιο συνέβη και στις άλλες πόλεις της Ευρώπης, όπου έγιναν παρόμοιες πορείες και συγκεντρώσεις. Το FN αλλά και τα υπόλοιπα «ευρωσκεπτικιστικά» κόμματα πιστοποίησαν δια της απουσίας τους από την πορεία αυτή το χάσμα, που τα χωρίζει από τις παραπάνω αρχές.
Η δολοφονική επίθεση στο Παρίσι είναι ίσως η σπουδαιότερη ευκαιρία να θυμηθεί ξανά η Ευρώπη τις θεμελιώδεις αρχές της, που την κατέστησαν φάρο πολιτισμού και εξακολουθούν να την χαρακτηρίζουν και σήμερα παρά την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Η Γηραιά Ήπειρος οφείλει να υπερασπίζεται τις ελευθερίες των πολιτών της και να παίρνει αποστάσεις από οποιονδήποτε υπαινιγμό περί εκτάκτων μέτρων κατά των ελευθεριών αυτών, ως, επίσης, να υπενθυμίζει στους εχθρούς της, ποιες είναι οι αρχές της.
Ακόμα και αν το “je suis Charlie” ακούστηκε από στόματα με επιλεκτικές ευαισθησίες σε θέματα ελευθερίας του λόγου, αυτό είναι μονόδρομος για όσους επιθυμούν να διατηρήσει η Δύση τα κεκτημένα της. Κάθε πολίτης, που πιστεύει σε αυτή την Ευρώπη, πρέπει να δηλώνει, ότι είναι Σαρλί. Είναι η πιο ενδεδειγμένη απάντηση προς τους φανατικούς μουσουλμάνους και τους θιασώτες του ολοκληρωτισμού, που σταδιακά κερδίζουν έδαφος σε μια συγχυσμένη και προβληματισμένη Δύση.
"Je suis Charlie", λοιπόν! Ανεπιφύλακτα!
